و این بیتوجهی در حالی است که تقریباً همهی نهادهای تخصصی و کارشناسان و انجمنهای مردمیِ مرتبط، طی سالهای گذشته، با نامهنگاریها یا صدور بیانیههایی بر تاریخی بودن این روز و نیز ارزشمندی آن تأکید داشتهاند؛ روزی که با پیوستن سرزمینهای دو سوی رشتهکوه زاگرس سیاستی صلحجویانه و توسعهمدارانه بر کل سرزمینهایی که نخستین کشور جهان را شکل دادند حاکم گشت و دولتشهرها و شاهیهای رقیب و دشمن، در کنار هم، اتحادیهای بزرگ (شاهنشاهی) را شکل دادند که در آن غارتگری و نابودی و کشتار و بردهگیری و تحمیل باورها به دیگران جایی نداشت. آرمانی که به نظر میرسد هماکنون نیز برای منطقهی خسته از آشوب و رقابتِ ما خواستنی باشد.
صد البته با کمکاری نهادهای حکومتی و سخنان مغرضانه و تاریخستیزانه برخی مقامها که کمترین آشنایی با تاریخ باستان جهان و روزگارِ برآمدنِ شاهنشاهی ایران را ندارند چیزی از توجه ایرانیان به شناخت بیشتر کورش بزرگ در چنین روزی کم نمیشود و سال به سال این آگاهی و شناختِ خویش ژرفتر میگردد. فقط جای دریغ میماند در هنگامهای که بیش از پیش برای از سر گذراندن بحرانها نیازمند نزدیکی بیشتر میان نگاه ملی - مردمی و نگاه دینی - حکومتی و آشناسازیهای بیشتر این مسائل توسط رسانهی ملی و نهاد آموزش و پرورش هستیم جای همراهی نظام با این خواستِ همگانی خالی است.
انجمن فرهنگی افراز
هفتم آبان ماه ١٤٠٠
.jpg "درآمدی بر اساطیر ایران")
